Terwijl Anita Meijer iets later keihard uit de boxen knalt, werken we met zijn 3-en rustig door aan onze werkjes. Willie breit er lustig op los, ze heeft al 1 kant van haar grote cognackleurige kussen af. Het breien is wat zwaarder dan het haken omdat alle steken op 1 pen moeten blijven zitten. Het kan dan na een tijdje ook best wat spierpijn geven. Maar Willie staat haar vrouwtje en is aan het eind van de middag al bijna halverwege de achterkant van haar kussen. Ze breit heel netjes en strak waardoor het weefsel een mooie structuur krijgt. Ik ben benieuwd hoe het kussen er volgende week uitziet.
En ik, ik haak voor het eerst een rondje zoals Ans me vorige week heeft voorgedaan. Het wordt eindelijk eens geen flapperende pannenkoek zoals mijn eerdere probeersels.
![]() |
Voor wie zich nog wil opgeven... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten